Έτσι που πας δε θα µονιάσουµε ποτέ
µε τις προφάσεις πότε τούτα πότε κείνα
και θα µε πέρνουνε οι φίλοι στο µεζέ
και θα µε λεν’ κορόιδο πρώτο στην Αθήνα

Έτσι που πας θες να µε βάλεις σε µπελά
έχει κι η τόση υποµονή τα όρια της
και µη κορδώνεσαι πως σ’ αγαπώ τρελά
γιατί η αχλάδα έχει πίσω την ουρά της

Για βάστα φρένο στα τερτίπια σου αυτά
κοίτα ν’ αλλάξεις αν γουστάρεις, το σκοπό σου
θα µπλέξω µ’ άλληνε στο λέω ορθά κοφτά
και δεν θα είµαι το κορόιδο το δικό σου