-
Η συνοικία µου δεν έχει άσφαλτο
δεν έχει µέγαρα, ούτε και τραίνα
η κάθε γειτονιά είν’ όλο χώµατα
και τα σπιτάκια της φτωχοκτισµένα
Στα καφενεία της πάντα το σούρουπο
οι νέοι κάθονται σιγοµιλώντας
και τα κορίτσια της στο νυφοπάζαρο
κάνουν τις βόλτες τους γλυκοκοιτώντας
Η συνοικία µου, η συνοικία µου
είν η αγάπη µου, είν’ η λατρεία µου
Η συνοικία µου δεν είναι πλούσια
δουλεύει ο κόσµος της για το καρβέλι
και όταν έρχονται τα Κυριακάτικα
τα µεροκάµατα, γλεντά όπου θέλει
Mες στην καπνίλα της απ’ τα εργοστάσια
γλυστρά ο ήλιος της και τη φωτίζει
και δίνει δύναµη µε τις αχτίδες του
την κάνει όµορφη και τη στολίζει
