Κι όµως την πίστευα και πλάι µου την είχα
γιατί την αγαπούσα κι αλλιώς να κάνω δεν µπορούσα

Όσες χαρές µου έδινε
τις λίγες ώρες που βρισκόµουνα κοντά της
τόσα φαρµάκια έπινα όταν µου έλειπε
γιατί το ήξερα καλά πως µοιραζόµουν τα φιλιά της

Κι όµως την πίστευα και πλάι µου την είχα
γιατί την αγαπούσα κι αλλιώς να κάνω δεν µπορούσα

Τώρα σχεδόν µε ξέχασε
και η καρδιά της όπως πριν δεν µε ζητάει
την είδα χθες στο δρόµο µου µα δε µου γέλασε
ίσως να νοιώθει µια ντροπή µα η καρδιά µου την πονάει

Κι όµως την πίστευα και πλάι µου την είχα
γιατί την αγαπούσα κι αλλιώς να κάνω δεν µπορούσα