Βλαστήµησα ο δυστυχής την ώρα που σε πήρα
κι έλεγα πως µε τον καιρό θ’ αλλάξεις χαρακτήρα

Μπατίρω σε συµµάζωξα µ’ αλατζαδένια φούστα
µα ξέχασες το παρελθόν και µου χαλάς τα γούστα

Πόσες φορές δε µε ‘κανε το πείσµα σου να κλάψω
µα το στραβό το δρόµο σου δεν µπόρεσα ν’ αλλάξω

Κλάψε λοιπόν µονάχη σου το µαύρο σου το χάλι
κι αν δεν µ’ εκτίµησες εσύ θα µ’ εκτιµήσει άλλη