-
Μια καρδερίνα παρδαλή το φλώρο µου κορτάρει
και πείσµα το βαλ’ η τρελή κρυφά να µου τον πάρει
στο κλουβί του τριγυρίζει το πουλί µου ξεµυαλίζει
Τσίου-τσίου η γαλιάντρα θα µου τον πάρει η πονηρή
µια κι ο φλώρος µου ψοφάει για το ξένο το κεχρί
Τα σύρµατα βάζω διπλά και το κλουβί αλλάζω
µη µου το φάει το πουλί και θα το ξαναχάσω
από τούτα κι από ‘κείνα δεν βαστιέται η καρδερίνα
Τσίου-τσίου η γαλιάντρα θα µου τον πάρει η πονηρή
µια κι ο φλώρος µου ψοφάει για το ξένο το κεχρί
Από γυναίκας πονηριά ο φλώρος δε γλυτώνει
κι η καρδερίνα ένα πρωί µες στο κλουβί τρυπώνει
πάει το πουλί µου πάει, η γαλιάντρα θα το φάει
Τσίου-τσίου η γαλιάντρα θα µου τον πάρει η πονηρή
µια κι ο φλώρος µου ψοφάει για το ξένο το κεχρί
