Εχθές το βράδυ ζόρικα µου µίλησες µοβόρικα
κι ακόµα µε απείλησες γι’ αυτή µου τη ζωή
µα γω τρελή για πλάκα µου, την καίω και την κάπα µου
και τότε γράψ’ αλίµονο αχάριστη ψυχή

Στη δική µου καρδιά δε χωράνε δεσµά
ούτε µπαίνουν κλειδιά στη δική µου καρδιά

Πόσες φορές λαχτάρησα για πάρτη σου καθάρισα
µαζί µου έχεις κάνει τη ζωή µαρτυρική
µ’ αυτά σου τα δεδόµενα δεν θα ξεµπλέξεις φρόνιµα
και θα µε στείλεις σίγουρα µια µέρα φυλακή

Στη δική µου καρδιά δε χωράνε δεσµά
ούτε θέλουν κλειδιά στη δική µου καρδιά

Σ’ αγάπησα, σε πόνεσα, κακούργα δολοφόνισσα
κι ήρθες και µ’ αναστάτωσες βρε παλιοχαρακτήρα
και στα καλά καθούµενα µ’ ανοίγεις προηγούµενα
ανάθεµά την δυο φορές την ώρα που σε πήρα

Στη δική µου καρδιά δε χωράνε δεσµά
ούτε θέλουν κλειδιά στη δική µου καρδιά