Γιατί µε διώχνεις και θυµώνεις

κι όλο βρίσκεις να κακιώνεις
αφού ξέρεις πως για σε παραµιλάω

δεν το στοχάζεσαι τρελή
ποιος θα µπορέσει να βρεθεί
µες στον κόσµο άλλος να σε παντρευτεί

Ταπεινωµένη και θλιµµένη
σαν κουρέλι πεταγµένη
µες στο δρόµο λίγη αγάπη µου ζητούσες
στο σταυροδρόµι της ζωής
γιατί µπροστά µου να βρεθείς
και τη µάσκα της ψευτιάς να µου φορείς

Όταν σε είδα µες στο δάκρυ
αραγµένη σε µιαν άκρη
ένας άγγελος πως είσαι σε θαρρούσα
και η θλιµµένη σου µατιά
µου ‘χε ραΐσει την καρδιά
δε φαντάστηκα πως ήσουν σατανάς