Με γλέντια µε γραµµόφωνα µε χίλια δυο µεράκια
που σβήνουνε σκοτούρες και φαρµάκια
θα κάνω τη φιγούρα µου και θα ‘ρθω απόψε βράδυ
στις δώδεκα µες το βαθύ σκοτάδι

Με πόνο θα σου τραγουδώ µε µπουζουκάκι φίνο
να σου θυµίσω τα παλιά στον Άγιο Κωνσταντίνο

Για σένα γω αλήτεψα κι έγινα ρεµπέτης
µπερµπάτης και ξενύχτης και σερέτης
και δε σου καίγεται καρφί για το δικό µου πόνο
που κάθε µέρα πνίγουµαι και λιώνω

 

Μια νύχτα φεγγαρόλουστη ένα βραδάκι φίνο
µη µ’ αρνηθείς το ραντεβού µικρή µου που σου δίνω