-
Το καράβι που σαλπάρει στο λιµάνι
και µας παίρνει τα καλύτερα παιδιά
πάλι µάνες και κορίτσια θα πικράνει
και τον πόνο θα θρονιάσει στην καρδιά
Βουρκώστε σύννεφα χτυπάτε πένθιµα καµπάνες
πάλι θ’ ανοίξουνε πληγές πάλι θα κλάψουν µάνες
Φεύγουν, πάνε στην πιο µαύρη καταιγίδα
για τα ξένα που ‘ναι όλο απονιά
και το θύµα θα ‘ναι πάλι η πατρίδα
που της παίρνουν την καινούργια της γενιά
Βουρκώστε σύννεφα χτυπάτε πένθιµα καµπάνες
πάλι θ’ ανοίξουνε πληγές πάλι θα κλάψουν µάνες
Στο κατάστρωµα σηµαίες τα µαντήλια
και στα στήθια ένας βράχος ο καηµός
στο µουράγιο κλαίνε µάτια τρέµουν χείλια
γιατί είναι συµφορά ο χωρισµός
Βουρκώστε σύννεφα χτυπάτε πένθιµα καµπάνες
πάλι θ’ ανοίξουνε πληγές πάλι θα κλάψουν µάνες
