-
Μεσάνυχτα και ξαγρυπνώ για µια γυναίκα π’ αγαπώ
κι ο πόνος µε σπαράζει
που να ‘ναι τώρα που γυρνά τα χάδια της σε ποιόν κερνά
ποιος να την αγκαλιάζει
Νύχτα χωρίς ξηµέρωµα τα στήθια µου πληγώνεις
εκείνη συλλογίζοµαι και συ δε ξηµερώνεις
Γυναίκα δίχως αίσθηµα ήταν µεγάλο έγκληµα
αυτό που µου ‘χεις κάνει
μα ‘γω δε σε τιµώρησα κι αν ήταν άλλος φόνισσα
θα είχες πια πεθάνει
Νύχτα χωρίς ξηµέρωµα τα στήθια µου πληγώνεις
εκείνη συλλογίζοµαι και συ δε ξηµερώνεις
Μετά από τέτοια προσβολή άλλη γυναίκα στη ζωή
δε θέλω ν’ αγαπήσω
Εδώ σ’ αυτήν την ερηµιά µε τον καηµό µου συντροφιά
µονάχος µου θα ζήσω
Νύχτα χωρίς ξηµέρωµα τα στήθια µου πληγώνεις
εκείνη συλλογίζοµαι και συ δε ξηµερώνεις
