-
Όλα στον κόσμο τα ’χασα δεν έχω δροµολόι
οι χάντρες άδικα χτυπούν στο µαύρο κοµπολόι
Μες στη θάλασσα γυρνούσα ένα σπίτι λαχταρούσα
να γυρίσω ν’ αγκαλιάσω τη γυναίκα π’ αγαπώ
όµως βρήκα ρηµαγµένο το σπιτάκι το καηµένο
η γυναίκα µου φευγάτη κλαίω τώρα και θρηνώ
Φέρτε µου τα δυο της χέρια φέρτε µου τα δυο της χείλη
πάν οι όρκοι κι οι αγάπες µες στο σούρουπο τ’ Απρίλη
φέρτε µου δυο µαύρα µάτια φέρτε µου δυο βλεφαρίδες
μες στην έρηµη φωλιά µας κλαίνε τώρα νυχτερίδες
Ποιος µου πήρε τη χαρά µου τα στολίδια της καρδιάς µου
Τη γυναίκα το παιδί µου µακριά σε ξένη γη
ποια σκληρή κακούργα µοίρα είχε γράψει όταν την πήρα
να µε βρει στο γυρισµό µου άλλη µια καταστροφή
Φέρτε µου τα δυο της χέρια φέρτε µου τα δυο της χείλη
πάν οι όρκοι κι οι αγάπες µες στο σούρουπο τ’ Απρίλη
φέρτε µου δυο µαύρα µάτια φέρτε µου δυο βλεφαρίδες
μες στην έρηµη φωλιά µας κλαίνε τώρα νυχτερίδες