-
Πω, πω ζηµιά που πάθαµε και µε δηµοκρατία
να φάµε τέτοιο µάντρωµα και τέρµα το ξεφάντωµα
τέρµα και στην πρωία
βρε πώς µαντρωθήκαµε και σε νταλκάδες µπήκαµε
Και πώς ν’ αλλάξουµε σκοπό απ’ το ‘να βράδυ στ’ άλλο
Αθήνα µου ξενύχτισσα και στη ζωή αλήτισσα
πες µου πώς θα τη βγάλω
βρε πώς µαντρωθήκαµε και σε νταλκάδες µπήκαµε
Κι αυτοί που λεν τα καύσιµα πως ήτανε αιτία
το µέτρο τούτο το σκληρό είναι λιγάκι πονηρό
είναι και αδικία
βρε πώς µαντρωθήκαµε και σε νταλκάδες µπήκαµε
Είναι βραχνάς το µάντρωµα που µπήκε στην καρδιά µας
μα πώς θα γίνει, δηλαδή αφού µια ολόκληρη ζωή
η νύχτα είναι δικιά µας
