Από σένα έχω χάσει την εκτίµηση του κόσµου
κι ήταν σφάλµα που επίστεψα που είσαι ο άνθρωπός µου
για το χρήµα κατρακύλησες κι εσύ στην κατηφόρα
µου ‘χεις φύγει κι απ’ τη φτώχεια σε σαλόνια µπήκες τώρα

Τιµωρία σε γυναίκα σαν και σένα δεν αξίζει
λίγα χρόνια το µετάξι το κορµί σου θα στολίζει
κάποια µέρα θα γυρίσεις να µε βρεις µετανοιωµένη
και θα κλάψεις όταν νιώσεις πως εβγήκες γελασµένη

Για το πείσµα ασυλόγιστη γιατί να µε πληγώσεις
θα ‘ρθει ώρα που το άδικο σκληρά θα το πληρώσεις
όλα σβήσαν µε την πράξη σου µου έδειξες ποια είσαι
δεν πειράζει αφού θέλεις µακριά µου τώρα ζήσε