Η απλούστερη ίσως περιγραφή για το φαινόμενο που θα μπορούσε να περιγραφεί ως Σεγκιά στο συνθετικό έργο του Βασίλη Τσιτσάνη είναι αυτή της θεώρησης ενός περιβάλλοντος Ματζόρε, του οποίου η τελική κατάληξη στο μελωδικό υλικό πραγματοποιείται στη βαθμίδα ΙΙΙ.

Παράδειγμα:

Γκουβερνάντα / Περδικόπουλος, Δημήτρης [εισαγωγή]

Eδώ η επιλογή της Βάσης καθορίζεται από το αρμονικό υλικό, δηλαδή ταυτίζεται με την τονική της θεμέλιας συγχορδίας.

Στο παράδειγμα που παρατίθεται παραπάνω η μελωδική συμπεριφορά αποτελεί μια σκληρή (υπό την έννοια της χρήσης διαστημάτων ημιτονίου και τόνου) εκδοχή ενός σεγκιά 3χόρδου, εναρμονισμένου με μείζονα συγχορδία η οποία θεμελιώνεται μια μεγάλη τρίτη πιο χαμηλά (D) από την τελική κατάληξη του μελωδικού υλικού (F#).

Συνεπώς, το δομικό σχήμα μπορεί να συνοψιστεί στο ακόλουθο:

δομικό σχήμα Σεγκιά

Η δομή απεικονίζει μια διάταξη στην οποία βαρύνουσα θέση καταλαμβάνει η βαθμίδα V (A), όπου θεμελιώνονται διατονικά περιβάλλοντα (δομικές μονάδες ματζόρε, μινόρε κτλ.) και η τελική κατάληξη πραγματοποιείται στη βαθμίδα ΙΙΙ εναρμονισμένη με συγχορδία Ι μείζονα (D).

Ένας επιπλέον λόγος που μας οδηγεί να συν-εξετάσουμε το Σεγκιά με το Ματζόρε είναι η ιδιαίτερα συνήθης δίφωνη υλοποίηση της μελωδίας. Κυρίως δε διότι η διφωνία με παράλληλες τρίτες ή έκτες οδηγεί στην συνήχηση κατά την κατάληξη των βαθμίδων Ι και ΙΙΙ.

δομικό σχήμα Σεγκιά - δίφωνο

Σπήλιος Κούνας, Μουσικολόγος